Op 28 september 1995 is Diana Ozon de eerste Nederlandse auteur die via het World Wide Web wereldwijd een lezing geeft.
Sindsdien is ze opeenvolgend o.a. programmamaker geweest bij diverse radiostations, kunstredacteur voor een computerblad, vaste columnist bij Ravage en jaardocent op de kunstacademie. De afgelopen jaren schrijft ze naast vrij werk gedichten in opdracht, geeft optredens met haar eigen werk en is gastdocente poëzie in het basis, beroeps, en voortgezet onderwijs.
Daarnaast presenteert ze de maandelijkse poëzieavonden op sociëteit De Kring en treedt op met haar band De Drie Boeddha's. In het voorjaar van 2005 is Ozon's bundel Bronwater verschenen bij Uitgeverij Passage. Ze krijgt voor haar gehele werk de Rebelprijs en de Ruigoordtrofee. Eind april 2008 presenteert zij met haar band De Drie Boeddha’s de cd Voorbindbuik: een samenwerking tussen poëzie en muziek. In het najaar van 2008 wordt haar volgende bundel verwacht.
De Ozon Expres Stoomt voort
Diana Ozon genoot dank zij haar publicaties in eigen beheer en haar optredens in jongerencentra en literaire cafés al een aanzienlijke bekendheid toen in het najaar van 1986 haar bundel Hup De Zee verscheen. Die uitgave werd een groot succes en bracht haar behalve veel publiciteit ook literaire faam (culminerend in deelname aan Poetry International).
In haar eerste prozaboek De Ozon Expres beschrijft Diana Ozon de twee jaar uit haar leven, toen ze voor haar Hup de zee-toernee ruim zevenduizend kilometer per spoor aflegde, op weg van jeugdhonk naar festival en verder. Voor stoom afblazen was geen tijd; het enige wat haar op de been hield was haar logboek, waarin ze haar indrukken vastlegde. Het resultaat is De Ozon Expres, een journalistieke autobiografie vol rake observaties, over 'road fever', over junks, collega's, insecten, muzikanten, alcoholisten, vandalen, punx, theatermensen, spoorwegpersoneel, jongerenwerkers, winkeliers en de bevolking van Amsterdam- haar thuishaven - en omstreken.